توپرست

دارد بـهـار مـی شــود امـا تـو نیـستی

من مانده ام وََِ یورش غم ها، تو نیستی

غم لحظه های خسته ی امروز با امید

 وقتیکه می رسند به فردا ، تو نیستی

 مــادر وَ من وَ شک که: بیائیم یا که نه 

حــالا کــه دل زدیــم به دریا تو نیستی

 حــالا کــه بــا هـزار هـزار آرزو برام

بــیـچــاره آســتین زده بالا، تو نیستی

ازمن نخواه مثل تو سرگرم زندگی...

مــن زنـــده نــیسـتم بخدا تا تو نیستی

قسمت نشد که باشی و ... اصلاْ چه فایده                                 

دیگر تمام شد غزلم با «تو نیستی»