توپرست

            شــروع عـشق پُراز لحظه های پایان است

       چـقـدر روز جــدایی شـبـیـه تــاوان  اسـت!

        نمیتوانـم عـزیـزم کــه از تــو دل... اصــلا ً 

       نمی شود به خدا چونکه صحبت جان است

       وَ بــی  وجــود  تــو در روسـتـایـمان حـتّا 

      هــوا گــرفـتـه و مــثـل هــوای تهران است 

       ببین بــه یــاد تــو مــن از خــدا چـه لبریزم 

       کــه عـشق نیم... نه  اصلا ً تمام ایمان است

       وَ بــا چــراغ و بــدون تــو در شــلـوغی ها 

       بـه ایـن نـتیجه رسـیدم که قحط انسان است

        ببخـش، مــصـرع بـعـدی کلیشه ایست ولی

        تــو نیستی و جـهان عین کنج زندان اسـت