توپرست

      من جنگلم از دور می آیی تبر در دست 

              انگار از کاری که خواهی کرد هستی مست

              تابشکنی هر شاخه ام را صد هزاران بار

              با لشکر هیزم شکن ها می شوی همدست

              حتما شکستن درد خواهد داشت ،می دانم

               اما بزن من مال دستان توام  در بست

               داری تو با هر ضربه می رقصانی ام اما

               از اوج من را می کشانی تا زمینی پست

               حالا که تکه تکه هستم  پیش روی تو

               حالا که دیگر کوچه ی  عمرم شده بن بست

               حالا قضاوت کن و با وجدان قضاوت کن

               در شاخ و برگ من بجزعشق تو چیزی هست؟